Sąd Unii Europejskiej wyrokiem z 28 marca br. (T-214/08) stwierdził nieważność decyzji wydanej przez Drugą Izbę Odwoławczą Urzędu Harmonizacji Rynku Wewnętrznego UE o oddaleniu odwołania od decyzji Wydziału Sprzeciwów oddalającej sprzeciw do rejestracji znaku wspólnotowego.
Spór powstał wobec wniesienia sprzeciwu do rejestracji słowno-graficznego znaku wspólnotowego OUTBURST przez uprawnionego do identycznego w warstwie słownej znaku słownego zarejestrowanego w Niemczech. Na wezwanie zgłaszającego znak, skarżący przedstawił dowody zmierzające do wykazania rzeczywistego używania wcześniejszego oznaczenia, zgodnie z art. 42 ust. 2 i 3 Rozporządzenia w sprawie wspólnotowego znaku towarowego. Wydział Sprzeciwów OHIM oddalił sprzeciw wskazując, że skarżący nie zdołał udowodnić rzeczywistego używania wcześniejszego znaku.
W odwołaniu od decyzji Wydziału Sprzeciwów skarżący powołał się na nowe dowody w stosunku do wcześniej przedstawionych. Odwołanie zostało oddalone przez Drugą Izbę Odwoławczą OHIM, która wcześniejsze dowody uznała za niewystarczające, zaś pozostałe za przedstawione zbyt późno.
Skarżący wniósł do Sądu o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji. Obok zarzutu dotyczącego tego, czy dowody przedstawione w postępowaniu sprzeciwowym były wystarczające do stwierdzenia rzeczywistego używania, Sąd musiał rozpatrzyć, czy dowody zgłoszone przez skarżącego dopiero przed Izbą Odwoławczą powinny zostać wzięte pod uwagę.
Sąd w pierwszej kolejności przypomniał, że, zgodnie z utrwalonym orzecznictwem ETS, art. 74 ust. 2 rozporządzenia o wspólnotowym znaku towarowym, OHIM może co do zasady rozpatrzyć dowody przedstawione po upływie terminu, jeśli nie istnieje żaden przepis szczególny. Za taki w tym wypadku uznano art. 43 ust. 2 i 3 oraz art. 22 ust. 1 rozporządzenia 2868/95, z których wynika, że przedstawienie dowodów używania wcześniejszego znaku towarowego po upływie wyznaczonego terminu z zasady skutkuje odrzuceniem sprzeciwu a OHIM nie dysponuje w tym zakresie żadnym zakresem uznania.
Sąd uznał jednak, że nie dotyczy to dowodów ograniczających się jedynie do wyjaśnienia i uzupełnienia dowodów wcześniej przedstawionych w sytuacji, w której Wydział Sprzeciwów nie uznał ich za nieistotne, a jedynie niewystarczające i w tym zakresie OHIM przysługuje pewien zakres uznania. Jest to tym bardziej uzasadnione, że skarżący nie nadużył terminów poprzez umyślne opóźnianie bądź oczywiste niedbalstwo a jedynie zmierzał do poparcia informacji wcześniej już przywołanych.
Ponadto Sąd podkreślił, że z zasad pewności prawa i dobrej administracji wymiaru sprawiedliwości wynika potrzeba dokonania możliwie jak najpełniejszej analizy sprzeciwu zmierzającego do zapobieżenia rejestracji znaków mogących zostać następnie unieważnione.
autor: Andrzej Przytuła
KONDRAT i Partnerzy
andrzej.przytula@kondrat.pl