Zakaz używania “cudzego” imienia i nazwiska w znaku towarowym

W orzeczeniu w sprawie wspólnotowej rejestracji znaku towarowego ELIO FIORUCCI na rzecz japońskiej spółki EDWIN Trybunał Sprawiedliwości UE uznał, że właściciel swojego imienia i nazwiska jest upoważniony do zakazania używania ww. oznaczenia jako znaku towarowego w przypadku gdy nie udzielił na to zgody.

Firma Fiorucci SpA została stworzona przez włoskiego projektanta Elio Fiorucci w 1970 roku. Z powodu dużych kłopotów finansowych Spółki na początku lat 80-tych, w 1990 roku Fiorucci SpA została sprzedana japońskiej spółce o nazwie Set Edwin.

W grudniu 1997 r. spółka EDWIN zgłosiła w trybie międzynarodowym słowny znak towarowy ELIO FIORUCCI. W kwietniu 1999 zostało udzielone prawo ochronne na przedmiotowe oznaczenie. W lutym 2003 r. Elio Ferucci zażądał unieważnienia znaku należącego do spółki EDWIN, argumentując jednocześnie, że jego imię i nazwisko ze względu na fakt, iż jest powszechnie znane, korzysta we Włoszech ze specjalnej ochrony i może zostać zarejestrowane jako znak towarowy pod warunkiem uprzedniego wyrażenia przez niego zgody. Zgłaszający takiej zgody nie posiadał.

Po wielu decyzjach w tej sprawie, ostatecznie Trybunał Sprawiedliwości UE w dniu 5 lipca 2011 r. orzekł, że: „niezależnie od sektora, w którym sława została uznana/osiągnięta”, nawet jeżeli nazwisko osoby znanej zostało już zarejestrowane lub używane jako znak towarowy, właściciel znanej nazwy (imienia i nazwiska) jest uprawniony do zakazania używania tego oznaczenia jako znaku towarowego, jeżeli nie wyraził on uprzedniej zgody na jego rejestracje”.


autor: Andrzej Przytuła

KONDRAT i Partnerzy

andrzej.przytula@kondrat.pl